کشوری در بهترین مکان جغرافیای در جهان و دارای غنی ترین منابع طبیعی از جمله بزرگترین ذخایر گاز طبیعی، منابع عظیم نفتی، معادن فلزات گرانبها مانند مس و طلا و غیره، جنگلهای بسیار وسیع و دارای پتانسیل عظیم در زمینه تولید انرژی طبیعی مانند انرژی خورشیدی و بادی است.
ایران می بایست در صدر بهترین و پیشرفته ترین کشوران کره زمین می بود، کشوری که ملتش از رفاه کامل برخوردار است و رهبرانش با استفاده از این همه منابع طبیعی و با مدیریت مناسب، به تمامی نیازهای ملت و مملکت جوابگو هستند.
اما متاسفانه میبیند:
مردم در صف های گوناگون می ایستند تا مایحتاج روزمره خود را تهیه کنند.
تورم، گرانی و کمبود اجناس و مواد ضروری، زندگی روزمره مردم را تحت فشار بسیاری قرار داده.
شبها بسیاری فقرا و افراد بی خانمان در کنار خیابانها بر روی کارتن می خوابند.
بسیاری در طول روز برق ندارند که منزل خود را در این تابستان گرم خنک کنند یا حتی از مواد غذایی در یخچال خود نگهداری کنند.
آب کم دارند و اگر داشته باشند با کیفیت پایین و آلوده است.
بخاطر فقر و قطع آب و برق و بالا رفتن قیمت نان مردم نمیتوانند شکم فرزاندنشان را سیر کنند.
جوانان بیکارند و اکثر آنان در فکر مهاجرت هستند.
اعتیاد در سطح جامعه غوغا میکند.
بازنشستگان قدرت معیشت روزمره را ندارند و باید بین غذا و دارو یکی را انتخاب کنند.
رهبران این کشور هر گونه آزادی را از مردم سلب کرده، مردم جرات حرف زدن و شکایت ندارند، حجاب اجباری شده و اگر زنی بدون حجاب در ملاء عام دیده شود او را فورا توقیف کرده و به زندان برده و حقوق تمامی زنان ایران را پایمال میکنند.
کورش کبیر تو کجایی؟ چرا آسوده خوابیده ای ؟ چرا ملت خود را فراموش کرده ای؟
انقلاب اسلامی، جمهوری اسلامی و سران مار بدوش و ضحاک این رژیم در بیش از ۴۶ سال مردم را از پا انداخته و تمامی منابع ملی و مملکتی ایران را بر باد داده اند.
کورش، آسوده نخواب، بر پا خیز، ایران زمین و ایرانیان بر باد رفتند.
ای مردم ایران، در مقابل این ظلم و ستم بر پا خیزید و سکوت خود را بشکنید و این زنجیره اسارت پوسیده را پاره کرده و بشکنید تا برای فرزندان آینده ایران آینده بهتر، شفاف تر و روشن تری تهیه کرده و ملت و مملکت ایران را به ارج و قرب و تاریخ پر افتخارش برگردانیم.